102

دیشب داشتم تسلیم میشدم به شروع یه زندگی اجباری

خیلی سخت بود

کلی گریه کرده بودم

کلی از مامان و بابا حرف شنیده بودم

کلی تنها و بی حمایت بودم

میخواستم همه چیز رو رها کنم و بشم عروس ساکت مردی

که با اصرارهاش دنیامو بهم ریخته

که وقتی تو چشماش نگاه میکنم و میگم نمیتونم الان ازدواج کنم 

وقتی میگم اصرار شما فقط منو ناراحت میکنه و بیشتر عذابم میده

 اصلا براش مهم نیست 

حداقل توی این چند وقت اخیر

که همه چی خیلی درهم و عذاب دهنده بوده

بیشتر از هرروز دیگه ای فهمیدم

حتی اگر همه ی دنیا هم از من ببرن و من و ترک کنند

بودن "او" حالم و خوب میکنه

اینقدر خوب که حالت تهوع های عصبیم پر میکشه

لرز درست و پاهام خوب میشه

ضربان قلبم که رو هزاره ریتمیک و ملایم میشه

و نهایت همشون میشه دوست داشتن بیشتر و بیشتر تو

میدونین...

فرمول دوست داشتن من خیلی ساده س

اصلا پیچیده نیس

اگر کسی به من حس حمایت امنیت و پناه دادن رو بده

من دوسش دارم.

من مقاومم...و برخلاف همیشه که خیلی سریع کوتاه میومدم

از خواسته ی معقولم کوتاه نمیام

من باید ک مقاوم باشم