137

دنیای بعضی آدمها را که نگاه میکنی

ته دلت میگویی چقدر قانع، چقدر ساده زیست

اصلا انگار در قاموس این آدمها زیاده خواهی جایی ندارد

از همه چیز همان دم دست ترینش را می خواهند

حتی اگر بحث ازدواج و انتخاب همسر باشد هم

هرکسی که اول آمد، یا هرکسی که زودتر رسید

خلاصه که باید دم دست باشد....

گاهی شانس می آورند و همان اولیه دم دستی خیلی هم مناسب است

در واقع از سرشان زیاد است

گاهی هم شانس نمی آورند و همان انتخاب اولی تو زرد از آب درمی آید

و باز هم دم دست ترین کار طلاق است...

آدمهای دیگری نیز هستند 

که دنیایشان

دنیای مسخره ایست

آنقدر همه چیز را بالا و پایین میکنند

که نهایتا به یک ایراد پدر مادر دار دست می یابند

و آن ایراد میشود برگ برنده و آنقدر در سر طرف میکوبند

که فرار را بر قرار ترجیح داده

و کلاهش هم آن طرف ها باشد برای بردنش نخواهد آمد

دنیای بعضی ها هم

دنیای پروانه ایست

توهم دارند که همه چیز همانقدر خوب و شیرین و رمانتیک است که فکر میکنند

این نگون بخت ها هم همان روزهای اول و در ظاهر شیرین دوران عقد یا نامزدی

چنان توی ذوقشان میخورد که از زندگی سیر میشوند

و ادامه ی زندگی را بر مبنای هر چه بادا باد میگذارند

بعضی هم همه چیز را با دقت و فهم بررسی میکنند 

و نهایتا یک تصمیم عاقله می گیرند که به قولی ن سیخ بسوزد و ن کباب

خلاصه که این آدمها از سایرین خوشبخت ترند و راحتتر برای زندگیشان تصمیم های درست میگیرند

من که در حال حاضر خیلی شبیه به گروه دوم هستم....

شما نباشید ولی