میخواستم یه عالمه بنویسم
ولی ذهنم درگیر جواب یه اس ام اس شد
بیخیال
پیشنهاد میکنم اگ فیلم آناکارنینارو ندیدین حتما ببینین
مال سال 2012 ست
و من خیلی دیر دیدمش
ولی ذهنم شدید درگیرشه و سه بار توی دو روز دیدم فیلم و!!!
منوی بلاگ
بایگانی
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۵)
- شهریور ۱۳۹۵ (۶)
- مرداد ۱۳۹۵ (۳)
- تیر ۱۳۹۵ (۵)
- خرداد ۱۳۹۵ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۳)
- فروردين ۱۳۹۵ (۴)
- اسفند ۱۳۹۴ (۳)
- بهمن ۱۳۹۴ (۹)
- دی ۱۳۹۴ (۱۵)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۷)
- آبان ۱۳۹۴ (۱۹)
- مهر ۱۳۹۴ (۸)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱۷)
- مرداد ۱۳۹۴ (۲۴)
- تیر ۱۳۹۴ (۲)
پیوندهای روزانه
شخصیت همه ی ما آدما
براساس رفتار خانواده باهامون شکل میگیره
عوامل محیطی هم تاثیر دارند ولی
خانواده خیلی تاثیرگذاره
وقتی 4یا 5 ساله بودم
بیشتر عاشق بابام بودم تا مامانم
مامان یه خانم فوق العاده بود
ولی توی رفتارهای تربیتیش خیلی سخت گیر بود
هیچوقت باهام بازی نمیکرد
و حتی اجازه نمیداد با بچه های هم سن خودم بازی کنم
چون از نظرش اونا بچه های خیلی بی ادبی بودن
تنها تفریح من توی خونه خیال پردازیهای بچگانه بود
روزی 20 بار لباس عوض میکردم و آهنگ میذاشتم و می رقصیدم
یادم نمیاد مامان هیچوقت من و تشویق کرده باشه
یا حتی بایسته و نگاه کنه
ولی یادمه که همیشه بعدش حسابی دعوام میکرد
چون کمد لباسام نامرتب میشد
بزرگتر که شدم و مدرسه رفتم
رفتار سخت گیرانه تر شد
ساعت 9 شب باید میخوابیدم
تمام مشقامو باید کاملا تمیز و خوش خط مینوشتم
حتی اگر یه جا پاک میکردم ورق دفترم پاره میشد و من مجبور بودم از اول بنویسم
باید نمره ی 20 میگرفتم
حتی اگر بالاترین نمره ی کلاس رو میشدم قبول نبود.باید 20 میشدم
نمرات پایین تر از 20 امضا نمیشد بلکه پاره میشد
و فرداش با یه حس حقارت وحشتناک باید برگه ی پاره شده رو به معلممون نشون میدادم
دوره ی راهنمایی با همین سختگیریا ادامه داشت
و یک سری شرایط دیگ هم بوجود اومد
مثلا مامان و بابا میرفتن بیرون برای من لباس میخریدن میومدن
و من باید اون لباس رو میپوشیدم
حتی اگر خوشم نمی اومد
دبیرستان سخت گیریا کمتر شد
و بیخیالی و دلزدگی من از درس بیشتر
دیگ نمیتونستن حریف من بشن که درس بخونم
نه اینکه افت تحصیلی بدی داشته باشم
هنوزم مدرسه ی نمونه درس میخوندم
هنوزم باهوش بودم
هنوزم اکثر معلم ها من رو جز خوبهای کلاس میدونستن
ولی من دیگ مثل سابق درس نمیخوندم
و خب مسلما نمراتمم خییییییلی کمتر از قبل شده بود
توی تمام تصمیم گیری های مهم و اساسی زندگیم
خانواده تعیین کننده بودن
و همیشه نظرشون این بود که ما بیشتر میدونیم بزرگیم و تو هیچی نمی فهمی
من همیشه یه آدم ضعیف و بی اعتماد بنفس بودم
که توی روابطی که با دوستان خارج از خونه داشتم
سعی میکردم اون ضعف رو با جدیت بپوشونم
برخلاف فضای خونه در بین دوستام من همیشه عاقل ترین بودم
بزرگانه رفتار میکردم و گاهی چنان دعوایی باهاشون میکردم که واقعا ازم حساب میبردن
شاید یکی از دلایلی که 4 سال نماینده بودم توی دبیرستان همین بود
ولی بازم خودم متوجه میشدم که چقدر ضعیفم
خیلی طول کشید تا تونستم خودم تنهایی برم خرید و برای خودم لباس بخرم
خیلی بیشتر طول کشید تا به این نتیجه برسم که هرکسی حق انتخاب داره
و تا یه جاهایی حتی حق اشتباه کردن
با اینکه همیشه تلاش میکنم آدم محکم و مستقلی باشم
ذات وابسته ای دارم و نمیتونم جلوشو بگیرم
خیلی اذیت کنندس!
قبلترها که توی بلاگفا وبلاگ داشتم
خیلی دلم میخواست اینهارو بنویسم
برای روزی که خودم مادر شدم
ولی فرصتش پیش نیومد
حالا که فرصتی بود نوشتم تا فراموشم نشه
گاهی نباید یادت بره...
یادم نمیاد از کی نماز میخونم
دقیقا یادم نمیاد چی شد که نماز خون شدم و سعی کردم همیشه نمازارو بخونم
ولی یادمه توی یه دوره ای خییییلی سر وقت میخوندم
اذان میگفتن من جانمازم پهن بود
کلا یه دوره ای خیلی از خودم رضایت داشتم
از خدا هم همینطور
یه جورایی احساس خوبی داشتم و اون احساس خوب رو با نماز نشون میدادم
کم کم ورق برمیگشت
اتفاقایی میفتاد که بعضیاشون باعث میشد خیلی بیشتر از قبل دلم حرف زدن با خدا رو بخواد
بعضیاشونم باعث میشد قهر کنم و بگم من حرفی ندارم.هرکاری دوس داری میکنی دیگ!
چند وقت پیش توی یه جریاناتی
اینقد آشفته و عصبی بودم که نماز نمیخوندم
به جرات میتونم بگم از وقتایی که فقط از سر تکلیف تند تند کلمه های عربی و میگم و بعدشم عذاب وجدان میگیرم حالم بدتر بود
اون موقع ها حداقل خیالم راحت بود که خوندم.هرچند غلط
ولی وقتی نماز نمیخوندم....
تمام روزم درگیر نماز بود
یعنی کل روز راجع به این فکر میکردم که امروزم نمیخونم
همیشه هم فکر میکردم باید یه کاری کنم که سرم گرم بشه و نخونم
اتفاقا هم هرروز صدای اذان و از بغل گوشم می شنیدم برخلاف همیشه
خلاصه که مثلا قهر بودم باهاش
ولی همش ذهنم درگیر بود که چیکار کنم؟به روی خودم نیارم!
یه روز به صورت اتفاقی برحسب عادت دوباره شروع کردم به نماز خوندن
و الان مثل سابق شدم
اصلا سروقت نمیخونم
گاهی خیلی تند میخونم
گاهی خیلی آروم میخونم
گاهی وسطش یهویی سکوت میکنم و دلم میخواد حرفهای خودمو بگم
گاهی هم با یه فکر درگیر و با یه ذهن پرت نمیفهمم چجوری تموم میشه
ولی حالم خوبه!
حداقل تمام مدت تو ذهنم با خودم درحال کشمکش نیستم
و یه آرامش نسبی ای دارم
و حالا به یه نتیجه ای رسیدم
ترک نماز برای کسایی که نماز میخونن
خییییییلی سختتر از کسایی هستش
که از اول هیچوقت خودشون رو درگیر نکردن
یجورایی با ذهن و روح آدم عجین میشه.
+پ.ن.من اصلا آدم معتقدی نیستم.خیلی جاها اصلا به خواست خدا توجه نمیکنم
خیلی جاها هم اصلا به روی خودم نمیارم که میدونم گناهه
و معتقدم انسان بودن و خوش اخلاق بودن
خیلی مهمتر از نمازخون بودن و مومن بودنه!
سالی که گذشت بدترین سال بود توی روابط مادر دختری خونه ی ما
یعنی اکثر سال با جرو بحث و اختلاف نظر و سلیقه گذشت
بقیه ش هم یا قهر بودیم
یا سعی میکردیم زیاد باهم طرف نشیم و صحبت نکنیم
کلا اینقد همه چی داغون بود که دلم میخواست فقط برم از خونه بیرون
و به هرچیزی که باعث میشه کمتر با مامان بحث کنم چنگ بندازم
و الان فکر میکنم این برنامه ها توی بعضی از خونه ها پیش میاد و طبیعیه
امیدوارم امسال مثل سال قبل نباشه!واقعا تحمل جو سرد خونه خیلی سخته
البته ک من هم تلاشایی در جهت بهبود روابط انجام دادم.از جمله خرید یه کادوی خوب و تبریک زودتر از سایر اعضای خانواده و اینا!!!
+تنها دلیلی که باعث میشه به ازدواج فکر کنم
حس مادر شدن
و داشتن یه بچه از وجود خودمه!
ترجیحا هم پسر باشه!!!😆
روز مادر و روز زن مبارک
سالی که نکوست از بهارش پیداست
کلا از همین اول سال همش بحث و جنگ و جدل و قیافه گرفتن بود که نصیبمون شده
خدا به داد برسه تا آخرش
یعنی میترسم یه جنگ داخلی صورت بگیره
تعطیلات خوش گذشت؟
94 هم گذشت!
جز این چند ماه آخر و اعصاب خوردی و حرص و غم چیزی ازش یادم نمیاد
هرچی هم بیشتر فکر میکنم کمتر چیزی به یاد میارم
امیدوارم برای شما 94 خوب گذشته باشه
95 بهتر از 94 باشه
کلا هرروزتان نوروز
نورزتان پیروز😆😆😆
همیشه دوست داشتم اتاقم یه پنجره ی بزرگ داشته باشه
رو به حیاط خونمون
لبه ی پنجره ی اتاقمم پر از گلدونای خوشگل باشه...
مخصوصا گلهای شمعدونی
تو حیاطم یه باغچه داشته باشیم پر از گل
با یه حوض فیروزه ای با ماهی های قرمز
یه بوته ی یاسم گوشه ی حیاط باشه
جالبه برام با این همه علاقه ای که به گل دارم
هیچوقت گلدون گل طبیعی ای نخریدم که بخوام بهش برسم
حتی نمیدونم چجوری باید از یه گل مراقبت کرد!
و البته یکی از دلایلی که باعث میشه گلدون نخرم همینه
چون همیشه میترسم گلدونم خشک بشه!
چندوقت پیش دلم میخواست هرروز برم برای خودم یه شاخه گل بخرم
رزهای نباتی....نارنجی...لب ماتیکی...و قرمز هلندی
ولی نشد!و میدونم حداقل الان و در این موقعیت نمیتونم
شاید یه روزی این لطف رو در حق خودم کردم!
+از رز آبی به شدت بدم میاد
و جالب اینجاست که همه دوسش دارن
و خیییلیا وقتی میخوان برام گل بیارن رز آبی میارن
آخه حیف رز قرمز نیس؟؟؟؟
نزدیک عید که میشه
شلوغی خیابون رو دوست دارم
اینکه همه در تکاپو میفتن و دوس دارم
اینکه همه تا حداکثر ساعتی ک میشه تو خیابونن و دوست دارم
اگه به من باشه هرروز بعدازظهر میرم بیرون و مردم و تماشا میکنم
خریدی ندارم
ولی از دیدن خرید کردن بقیه لذت میبرم!!!
از همه جالبتر این روزا
تازه ازدواج کرده ها هستن
دختر و پسرایی که با کلی ذوق و عشق میان خرید میکنن
به هم لبخندای خوشگلی میزنن و دست همدیگه رو محکم میگیرن
از همه بدتر هم اون قشری هستن
که حقوق و عیدیشون
کفاف این قیمتهای نجومی رو نمیده
از این مغازه به اون مغازه در پی یه جنس مناسب و ارزون قیمتتر میگردن
بچه هایی که پشت مامان باباهاشون گریه میکنن
و بهونه ی جنس مورد نظر و میگیرن
باباهایی که سراشون پایینه
مامانایی که محکم دست بچه رو گرفتن و اگ چاره داشته باشن وسط خیابون بچه رو هم میزنن
کاش یکم به فکر همدیگه باشیم...
به هم کمک کنیم
کاش کاری از دست من برمیومد
+چندوقته نبودم
معلوم نیست دفعه ی بعد کی بنویسم
حالم خوب نبود و نتونستم بخونمتون و نظر بدم!
به اینکه حالا همچین نظرای مهمی هم نمیذاشتم بگذرین!
خدا خدا خدایا ، اگر به کام من ، جهان نگردانی
جهان بسوزانم
اگر خدا خدایا ، مرا بگریانی ، من آسمانت را
زغم بگریانم
منم که در دل ز نامرادی فسانه ها دارم
منم که چون گل شکفته بر لب ترانه ها دارم
هرگز هرگز هرگز بی تو نمی خندم
بی تو بر دل عشقی هرگز نمی بندم
تو بیااااا فروغ آرزوها که رمز جستجو را ،پایان تویی
تو بیااااا که بی تو آه سردم، که بی تو موج دردم ، درمان تویی
دیشب داشتم تسلیم میشدم به شروع یه زندگی اجباری
خیلی سخت بود
کلی گریه کرده بودم
کلی از مامان و بابا حرف شنیده بودم
کلی تنها و بی حمایت بودم
میخواستم همه چیز رو رها کنم و بشم عروس ساکت مردی
که با اصرارهاش دنیامو بهم ریخته
که وقتی تو چشماش نگاه میکنم و میگم نمیتونم الان ازدواج کنم
وقتی میگم اصرار شما فقط منو ناراحت میکنه و بیشتر عذابم میده
اصلا براش مهم نیست
حداقل توی این چند وقت اخیر
که همه چی خیلی درهم و عذاب دهنده بوده
بیشتر از هرروز دیگه ای فهمیدم
حتی اگر همه ی دنیا هم از من ببرن و من و ترک کنند
بودن "او" حالم و خوب میکنه
اینقدر خوب که حالت تهوع های عصبیم پر میکشه
لرز درست و پاهام خوب میشه
ضربان قلبم که رو هزاره ریتمیک و ملایم میشه
و نهایت همشون میشه دوست داشتن بیشتر و بیشتر تو
میدونین...
فرمول دوست داشتن من خیلی ساده س
اصلا پیچیده نیس
اگر کسی به من حس حمایت امنیت و پناه دادن رو بده
من دوسش دارم.
من مقاومم...و برخلاف همیشه که خیلی سریع کوتاه میومدم
از خواسته ی معقولم کوتاه نمیام
من باید ک مقاوم باشم